پروژه‌های هنری مریم مجد (اِم‌اِم‌اِی‌پی) در همکاری با «بنیاد پژمان: کارخانه‌ی آرگو»، در اردیبهشت و خرداد 1404، نمایشِ انفرادی «تشویق پایانی» رئوف دشتی را برگزار کرد. این پنجمین نمایش انفرادی این هنرمندِ چند رسانه‌ای بود که در آن سه ویدیو و هجده عکس به نمایش درآمد. رئوف دشتی در این مجموعه با بهره‌گیری از زبان بصری تئاتر به بررسی هویت، دیده‌شدن، و روایت شخصی در بسترهای فرهنگی و هنجاری پرداخت.

«تشویق پایانی» بر پایه‌ی تجربیات رئوف در حوزه‌ی تئاتر و ادامه‌ای بر روش او در صحنه‌پردازی اشیاء برای القای حضور انسان بدون نمایش مستقیم است؛ صحنه‌هایی دقیق و ساختارمند که در آن‌ها روایت و احساسات شکل می‌گیرند.

رئوف دشتی (متولد ۱۳۶۳، اهواز) هنرمند چندرسانه‌ای ساکن تهران است. او دارای مدرک کارشناسی نقاشی از دانشگاه هنر شاهد است و عمدتاً با رسانه‌های‌ عکس و ویدیو کار می‌کند. با پیش‌زمینه‌ فعالیت در حوزه تئاتر عروسکی و نمایشنامه‌نویسی، او در آثارش به دنبال روایت‌گری با بهره‌گیری خلاقانه از اشیاء است و به رابطه‌ی میان روایت، حافظه و بازنمایی‌ِ خود می‌پردازد. دشتی پیش از این چهار نمایش انفرادی برگزار کرده است؛ از جمله دو نمایش در پروژه‌های آران و نمایش‌هایی در گالری‌های محسن و  طراحانِ آزاد در تهران. آثار او در نمایشگاه‌های گروهیِ بین‌المللی نیز به نمایش درآمده‌اند، از جمله «نقشه‌برداری شهری» (واشنگتن دی‌سی، ۲۰۱۷؛ اسکاتس‌دیل، ۲۰۲۰) و «نقطه‌ی دید شارجه 7» (2019).

پروژه‌های هنری مریم مجد (اِم‌اِم‌اِی‌پی)

پروژه‌های هنری مریم مجد با نام اختصاری اِم‌اِم‌اِی‌پی، با بیش از دو دهه تجربه‌ی اعضای آن، یک مجموعه‌ی‌ تخصصی مشاوره و مدیریت در حوزه‌ی هنرهای تجسمی است که از سال ۱۴۰۰ فعالیت متمرکز خود را با این نام در تهران آغاز کرد.

پروژه‌های کیوریتوریال یکی از خدمات این مجموعه در حوزه‌ی هنرهای معاصر است. تیم اِم‌اِم‌اِی‌پی در این مسیر، پس از شناسایی نیازها و ارزیابی داده‌‌های اولیه و طراحی روند اجرای پروژه، با همکاری شبکه‌ای از متخصصان حوزه‌های مختلف و بینارشته‌ای همچون آرشیویست‌ها، پژوهش‌گران، نویسندگان و دیگر متخصصان، چشم‌انداز روشنی برای ارائه‌ی مفاهیم به مخاطبان ترسیم می‌کند. خدمات این بخش به صورت مستقل به هنرمندان، گالری‌داران، موزه‌ها، مجموعه‌داران و پژوهش‌گران قابل ارائه است.

بنیاد پژمان: کارخانه‌ی آرگو

کارخانه‌ی آرگو، بازسازی‌شده در سال ۱۳۹۵، موزه‌ی هنر معاصر و مرکزی فرهنگی در ساختمانی بازسازی‌شده از یک کارخانه‌ی نوشیدنی‌سازی در تهران است. این مکان بخشی از مجموعه‌ی فضاهای بنیاد پژمان است که با برگزاری نمایشگاه‌ها، گفتگوها و رویدادها از هنر و فرهنگ حمایت می‌کند.